Recensie De Gelderlander
Ongecompliceerd toneelspel in Theater Het Hof
't Is weer makrelentijd naar Play Strindberg van Friedrich Durrenmatt (gebaseerd op Totentanz van Strindberg) door Theater Het Hof.
Spel: Caroline Almekinders, Michiel Kerbosch, Joop van der Linden.
Vertaling, bewerking en regie: Joop van der Linden. Gezien (première): zaterdagavond, Theater Het Hof, Arnhem. Nog te zien aldaar: iedere woensdag t / m zaterdag tot en met 14 juni.
Door SUZANNE HOENDERDAAL
Ze noemen het een komedie, maar in werkelijkheid is het een regelrechte tragedie.
De microwereld van het huwelijk tussen Alice en Edgar is een vernietigend bestaan.
Wie het eerst kapot is. Die microwereld is nog eens extra benauwend doordat het
zich afspeelt op een eiland. Zo'n tropisch vakantieparadijs met zee en palmen en
een koel, bunker-
Er is ook een macrowereld, die per schip bereikbaar is. Daar komt neef Koen vandaan. Daar is `het leven', daar kun je al dan niet rijk worden en misschien zelfs gelukkig. Zoals Koen. Later blijkt dat de beide werelden erg veel met elkaar gemeen hebben, dat het alleen een verschil in dimensie is.
Caroline Almekinders speelt Alice met een charmant soort venijn. Vriendelijk wenst ze haar man een snel einde toe. Joop van der Linden speelt Edgar veel grover. Een ijdele bullebak, sukkelend met zijn gezondheid, maar hard fluitend in het donker. De twee zitten elkaar al jaren dwars, wederzijds getreiter raakt hen niet echt meer, het huwelijk is voor beiden een gevangenis waar ze in levenslange eenzaamheid toe veroordeeld zijn. Strindberg ten voeten uit.
Lucht
Koen lijkt even lucht in de situatie te brengen. Hij deelt oude herinneringen met het echtpaar en vooral Alice ruikt de vrijheid al. Michiel Kerbosch speelt hem met luchtig gemak, zelfs wanneer hij in de strijd betrokken raakt en partij wordt. Alleen zit hij niet aan het eiland (het huwelijk) vast. Hij kan gaan wanneer hij wil.
Theater het Hof biedt een gemoedelijke ambiance. Het lijstentoneel met gordijnen die zich openen en sluiten, de hele atmosfeer van tafeltjes, rottig zittende stoelen en een drankje, maakt je als bezoeker al bij voorbaat welwillend. Laat het doek maar opgaan, alles is goed, tenzij het heel bont gemaakt zou worden.
Daarom is zo'n stuk in die omgeving al gauw in orde. In een mooi decor speelt zich het naturalisme af dat Toneel ademt. De actrice en de acteurs zijn ervaren genoeg om je in het stuk mee te nemen. Misschien duurt het een tikkeltje lang, maar net niet te.
De tekst loopt niet altijd even lekker, zoals het waarschuwen van `de arts' in plaats van gewoon `de dokter'. Een germanisme dat vergeven kan worden. Waar het om gaat is dat Het Hof ook met deze derde productie dat avondje uit weet op te roepen dat naar pluche en glorie riekt. Gewoon lekker ongecompliceerd, zeer verzorgd en zonder moeilijk gedoe.
-
Recensie Arnhemse Courant
Onderhoudende draak bij theater Het Hof
Voorstelling: "t Is weer makrelentijd' door Theater Het Hof. Tekst: Friedrich Dürrenmatt. Vertaling/ bewerking/regie:Joop van der Linden. Spel: Caroline Almekinders, Joop van der Linden en Michiel Kerbosch. Bar: Desiree Prinsenberg en George Deuss. Gezien: Theater Het Hof ARNHEM 24/5. Nog te zien: aldaar, woensdag t/m zaterdag tot en met 14/6 (reserveren: 026 3514436).
De komende drie weken draait het continutheater van Joop van der Linden, waar het mede dankzij de goede zorgen van George Deuss (de enige echte Arnhemse ober), voor, tijdens en na de voorstelling goed toeven is, weer op volle toeren. De nieuwe productie is een bewerking van Dürrenmatts bittere komedie "t Is weer makrelentijd'. Het stuk vertelt de geschiedenis van een relatie door de uitkomst te tonen. Het betreffende echtelieden hebben 25 jaar huwelijk gebruikt om te bestuderen hoe ze de ander zo diep mogelijk kunnen kwetsen. Zo hebben ze een sterke band opgebouwd die, naar later blijkt; ook een oude jeugdliefde van de vrouw niet kan verbreken.
Het decor, dat uit her en der geleende onderdelen bestaat, sorteert een even vriendelijk
als claustrofobisch effect. We bevinden ons op het terras van een toren die, getuige
het geluidsdecor, aan zee staat. Het eerst zien we de enorme buik van Joop van der
Linden als Edgar, die nog steeds wacht op zijn promotie tot majoor. Tegelijkertijd
valt het oog op het borduurwerkje dat Caroline Almekinders als Alice bezighoudt.
Zelf een heel stuk jonger, speelt ze met verve de getormenteerde 48 jarige echtgenote
en ex-
Humor heeft altijd direct te maken met leed. In deze komedie is het leed groot. De humor zou daaraan evenredig moeten zijn, maar zover is het nog niet. Lachen was er voor mij niet bij, maar een deel van het publiek dacht daar anders over. In aanmerking genomen dat de spelers slechts een week of twee konden repeteren zetten ze gedrieën een goede prestatie neer. Hopelijk raken ze de komende tijd meer ingespeeld en wordt "t is weer makrelentijd' van een 'onderhoudende draak' tot een 'onderhoudende tragikomedie.'
MONIQUE GADIOT
HET IS WEER MAKRELENTIJD
naar Friedrich Dürenmatt.(PLAY STRINDBERG)
Regie en decor: Joop van der Linden
met: Caroline Almekinders, Michiel Kerbosch en Joop van der Linden.
Première: 24 mei 1997