MUIZEN EN MENSEN

naar John Steinbeck.  

 Co-productie met Branoul - Regie: Gees Linnenbank

Spel: Rein Edzard en Michiel Kerbosch

Première: 2 april 2003

Omdat er veel atmosfeer beschreven wordt is er een ver­haallijn uit de roman gelicht die gedeeltelijk verteld (of voorgele­zen) wordt en gedeeltelijk ge­speeld. Edzard en Kerbosch spe­len niet alleen Lenny en George, maar ook allerlei andere persona­ges die ze tegen komen.

In een rustig tempo word je mee­gevoerd in het Amerikaanse land­schap, in de gemeenschap op de boerderij en vooral in de verhou­ding tussen de twee mannen. Len­ny is een kind in een sterk man­nenlijf. Hij begrijpt niets van de wereld om hem heen, maar is roe­rend lief en onhandig. George is de zorgzame, de beschermer, die voortdurend zijn hart vasthoudt om wat Lenny allemaal aan kan richten. Dat maakt `Muizen en Mensen' tot een lief, maar ook dreigend stuk. Want met name die dreiging - er zal iets vreselijk mis gaan - zet de toon.

Als een spannend (voorlees)ver­haal sleurt het je mee. Helaas on­derbroken door een pauze, die de atmosfeer wreed doorbreekt. Daarom lijkt het gedeelte na de pauze wat lang te duren, hoewel daarin de ontlading - het vreselij­ke gebeurt - plaats vindt. Het blijkt dan ook dat die feitelijkhe­den minder belangwekkend zijn dan de opbouw van karakters en situatie.

Recensie De Gelderlander

Lief, rauw en dreigend met mensen en muizen

Door SUZANNE HOENDERDAAL

In Den Haag staat een klein theatertje dat Branoul heet. Daar werd en wordt literair theater gemaakt. Dat wil zeggen: een bestaande roman wordt om­gewerkt tot een theaterstuk. Dat gebeurde jaren geleden met de ro­man van John Steinbeck: `Of Mice and Men; in het Nederlands ver­taald in `Muizen en Mensen': Rein Edzard en Michiel Kerbosch speelden het toen en besloten de productie onder de vleugels van Theater Het Hof weer op te poet­sen en opnieuw te spelen.

Het is geen typische Hofproduc­tie, wel een typische Branoulpro­ductie. Maar aangezien Het Hof in de loop der jaren naast de lek­kere blijspelen ook af en toe eens wat anders liet zien en het publiek bepaald niet werd afge­schrikt door een wat minder licht­voetig hapklaar genre, is een spel als dit heel goed in te passen in het Hof-repertoire.

Het is erg Amerikaans en erg over het lege platteland van Amerika dat we uit films kennen. Het gaat om twee mannen die als loonwer­kers van boerderij naar boerderij trekken.