STARTPAGINA.
EMAIL.
HET THEATER.
EERDERE PRODUCTIES.
JOOP.

      

Hartverwarmende ‘Dwazen' in fabel

DE GELDERLANDER

Suzanne Hoenderdaal (2-2-1998)

 

Het Hof speelt' Dwazen'van Neil Simon. Spelers: Michael Muller-En­gelhardt, Hans Karel Fienieg, Ali van Dijk, Jos Otten, Marc Van de Vel, Ben Hagemans, Mars Teunisz, Arie Voogt, Rian van den Boom, Rik van den Heuvel. Muziek: Roeland Drost. Techniek: Jan van Wijk. Re­gie: Joop van der Linden. Gezien: première zaterdagavond in Theater Het Hof, Arnhem. Nog te zien al­daar: gedurende de hele maand fe­bruari, iedere woensdag tot en met zaterdag.

 

Het OekraÏnse dorpje Kulye­nchikov gaat gebukt onder een vloek: de inwoners hebben lege hersenen, maar zijn net niet dom genoeg om dat niet te beseffen. Een zojuist gearriveerde nieuwko­mer, een onderwijzer, neemt het op zich om de tweehonderd jaar oude vloek op te heffen. Of beter: hij prikt de kracht ervan door, door te stellen dat mensen beïn­vloedbaar zijn: als je nooit anders te horen krijgt dan dat je dom bent, ga je je daarnaar gedragen. Een oude psychologische regel die tot moraal van het verhaal is ver­heven.

Dwazen is een fabel die soms grenst aan de klucht. Alle spelers konden dan ook, ieder op zijn of haar eigen manier, heerlijk uitha­len. En zo werd het weer een echt `Hofstuk', geschikt voor alle ran­gen en standen.

Tegen een ingenieus decor, dat snel omgedraaid wordt van markt­plein tot binnenkamer, speelt zich een dorpsleven af en wordt er in­gezoomd op het doktersechtpaar en hun mooie dochter. Zij hebben een privé-onderwijzer (Michael Muller-Engelhardt) laten komen en vragen hem verheugd hen een vraag te stellen, net alsof ze nor­male mensen zijn. Een filosofische vraag, graag. „Waartoe zijn wij op aarde?" vraagt Leon Tolchinsky gewillig en de vader (Hans Karel Fienieg) weet het antwoord: „Acht. Nee, twaalf. In ieder geval minder dan honderd."

Het wemelt van dit soort scènes. De mensen mogen dan zonder kennis leven, ze zijn ook dood­goed. Dat is Graaf Gregor Youse­kevitch (Marc Van de Vel) niet. Als een gebochelde kobold scharrelt hij rond en spreekt zich uit in sap­pig Vlaams. Marc Van de Vel (Antwerpen) is weer thuis in zijn taal na tien jaar scherp Nederlands en geniet.

Toevallig is Michael Miiller-Engel­hardt ook van buitenlandse origi­ne. Hij geeft zijn Duitse accent de ruimte en schuwt de slapstick niet. Struikelen, vallen en een leni­ge balkonscène met de schone Sofia zijn kolfjes naar zijn hand. Later, als hij zich als personage realiseert dat de tijd dringt voor zijn missie, wordt zijn spel heel in­tens en bloedstollend serieus. Als hij de strijd dreigt te verliezen is zijn verslagenheid weer heel over­tuigend.

Het leuke van Dwazen is, behalve de immer informele en hartver­warmende sfeer van het theater zelf (waar intussen comfortabele stoelen staan), de vermenging van speelstijlen. De tekst van Neil Si­mon geeft daar aanleiding toe. Een onzinnig stuk dat desondanks spannend is en waarbij heel wat valt af te lachen. Ga eens langs, deze maand.

 

 

 

 

Amusante intelligente

domheid bij Het Hof

 

ARNHEMSE COURANT (2-2-1998)

 

Theater Het Hof, `Dwazen' van Neil Simon. Regie: Joop van der Linden. Spel: Michael Muller-En­gelhardt, Hans Karel Fienieg, Ali van Dijk, Jos Otten, Marc Van de Vel, Ben Hagemans, Mars Teunisz, Arie Voogt, Rian van den Boom, Rik van den Heuvel, George Deuss, Roeland Drost. Te zien: tlm 28/2, ie­dere woensdag t/m zaterdag (aan­vang 20 uur) in Theater Het Hof ARNHEM.

 

Wat is toch de zin van het leven? Dokter Nicolai Zubritsky doet in het toneelstuk 'Dwazen' van Neil Simon een gooi naar het ant­woord. De zin van het leven is mis­schien wel 12, maar het kan ook 86 zijn. Deze logica is typerend voor 'Dwazen', dat deze maand te zien is in Theater Het Hof te Arn­hem, in de regie van Joop van der Linden. Onder is boven en boven is onder, kunnen plaatsnemen op een stoel is een blijk van hoge in­telligentie en als de dokter je naar de apotheek stuurt, moet j e daar zelf maar kiezen uit het assorti­ment medicijnen, als je het geko­zen medicijn maar driemaal daags inneemt.

'Dwazen' speelt in een dorpje in de Oekraïne. De onderwijzer Leon Tolchinsky (Michael Miiller-En­gelhardt) arriveert daar om er les te gaan geven aan Sofia (Jos Ot­ten), de lieftallige dochter van dokter Zubritsky (Hans Karel Fie­nieg). Al gauw merkt de onder­wijzer dat er iets niet klopt in het dorpje. Een schaapherder roept schapen die er niet zijn, de dorpsomroeper meldt slechts de tijd en het feit dat alles goed gaat. An­dere dorpsbewoners geven onlo­gische antwoorden op eenvoudi­ge vragen. De onderwijzer komt tot de ontdekking dat er een vloek over het dorp is uitgesproken. Al twee eeuwen lang worden er al­leen maar domme mensen gebo­ren. Als hij niet snel het dorp ver­laat zal ook hij in de ban van de vloek komen, maar hij raakt ver­liefd op Sofia.

De voorstelling 'Dwazen' speelt zich af in een operette-achtig de­cor en ook de speelstijl refereert aan operette, al wordt er vrijwel niet gezongen. Wel, zorgt Roeland Drost op piano en accordeon voor muzikale accenten. De tekst van Simon houdt op een verraderlijke manier onzin in, want is het eigenlijk wel onzin? In ieder geval geeft het gebazel voldoende her­kenning voor veel lachsalvo's. 'Dwazen' is vermakelijk. Zelden zie je domheid zo intelligent, met veel diepgang, geschetst. Een zwaktebod is de slotscène, waarin - als bij de aftiteling van een film - wordt verteld hoe het de diverse personages verder is vergaan. Maar ach, na ruim twee uur ple­zier neem je dat op de koop toe, aan een tafeltje, met een versna­pering.

RIJKVAN ROTTERDAM

 

DWAZEN

Van Neill Simon

Regie en decor: Joop van der Linden. Muziek: Roeland Drost

    met: Michael Müller Engelhardt, Hans Karel Finieg, Ali van Dijk, Jos Otten, Marc van de Vel, Ben Hagemans, Mars Teunisz, Arie Voogt, Rian van den Boom, Rik van den Heuvel, George Deuss en Roeland Drost.

     Première: 31 januari 1998.