DE GOEDE MINNAAR
Regie en decor: Joop van der Linden.
Met: Lilian van den Berg, Donat Ontskul en Brit Vreenegoor.
Première 4 Juli 2009
CONVENTIONELE SUKKEL FRANS RAAKT VERSTRIKT IN AVONTUURTJES.
Donat Ontskul (Frans) met Lilian van den Berg (Helen)... ...en met Brit Vreenegoor (Janet)
RECENSIE: De Gelderlander, 6 juli 2009.
door: Martin Hermens
Arnhem – Eikenhouten meubelen, schilderijtjes aan de muur, Perzisch
tapijtje op de eettafel. Precies zoals dat hoort bij burgerlijke mensen. Frans de
Beukelaer zegt dat hij uitgeweken is naar de flat van zijn moeder voor een slippertje
met de sexy Helen, maar zijn eigen stulpje zal er niet veel anders uitzien.
Mannen gaan sinds mensenheugenis vreemd. Omdat het gras aan de overkant groener lijkt
dan thuis. Of, zoals anderen beweren, omdat mannen jagers blijven. Als je uit een
oerfatsoenlijk milieu komt, is het lastig om je aan een buitenechtelijke relatie
over te geven. Conventionele Frans wil het één keer in zijn leven meemaken. Na afloop
zegt hij ‘dat ie dat nooit meer doet’. Maar even later wordt Helen ingeruild voor
Janet en begint het circus opnieuw.
De Amerikaanse toneelschrijver Neil Simon (hij
is afgelopen zaterdag 82 jaar geworden) laat in zijn komedie De goede minnaar zien
wat er gebeurt als een keurige meneer buiten het potje piest. Het levert een bonte
aaneenschakeling van hilarische dialogen op, maar ook een moralistische boodschap
die nog burgerlijker is dan Frans en zijn vrouw Thea bij elkaar. Want zeg nou eerlijk:
zijn alle mannen die een slippertje maken monsters? En ligt het aan hen dat de goedhartigheid
zo’n beetje van de wereld verdwenen is?
In De goede minnaar lusten ook de vrouwen
er trouwens wel pap van. Helen (prachtig vertolkt door Lilian van den Berg) geeft
ronduit toe dat de last heeft van lustopwellingen en daarin geen probleem ziet. Janet
(een heerlijke rol van Brit Vreenegoor) wil haar man belazeren omdat hij dat met
haar ook doet. Wraak dus.
Arme Donat Ontskul. Hij speelt de keurige man die beide
vrouwen uitdaagt maar steeds met de gebakken peren zit. Bij Helen kan hij niet toegeven
aan haar lustgevoelens, bij Janet zakt zijn eigen lust snel weg dankzij haar zware
depressie. Kortom, veel lol beleeft hij niet aan zijn geplande avontuurtjes. Bij
vlagen is Ontskul zo’n heerlijke stuntelige, overspel plegende sukkel die niet meer
precies weet waarin hij is beland. Op die momenten is De goede minnaar van Theater
Het Hof op zijn best.