HAGEDISSEHUID
 Tekst: Bodil de la Parra  

Regie en decor: Joop van der Linden.

Met: Jan van Eijndthoven, Michiel Kerbosch en Donat Ontskul

Première 20 maart 2010

Recensie De Gelderlander

Drie oude vrienden en de ouderdom

door Nicole Beaujean

Wie  thuiskomt na de theatervoorstelling `Hagedissenhuid' wil niets liever dan Ichthyosis vulgaris opzoeken op in­ternet. Aan deze vissenhuidziekte lijdt een van de drie oude vrien­den uit de tragikomedie van Bodil de la Parra. Dat recreatief vissen toevallig een van zijn hobby's is, zal wel niet toevallig zijn. Er is weinig aan het toeval overgelaten in het script van De la Parra en de regie van Joop van der Linden. Zoals het een ko­medie betaamt, lijken de lachsal­vo's uit het publiek zorgvuldig geti­med. Het stuk is daardoor even licht verteerbaar als voorspelbaar; van spanning of verrassingen is he­laas nauwelijks sprake. Drie oude rotten in het vak spelen drie bevriende bejaarde mannen, die ieder op hun eigen manier rea­geren op het ouder worden. Donat Ontskul (Henk, al zegt hij zelf lie­ver Hunter) probeert het lichame­lijke verval uit alle macht te ont­kennen. Hij zoekt zijn heil in plas­tische chirurgie en vrouwen, héél veel vrouwen en schroomt niet die deels te rekruteren bij een escortbureau. Michiel Kerbosch (Richard) kampt met zijn huidkwaal en de uitge­bluste relatie met zijn vrouw Hel­ga. De enige die echte liefde heeft gekend, is Klaas (Jan van Eijndtho­ven). Hoe intens verdrietig hij ook is, naarmate de voorstelling vor­dert blijkt Klaas zijn lot het beste te accepteren. Hij kijkt zelfs alweer met plezier uit naar het grootva­derschap. Scriptschrijver Bodil de la Parra is erin geslaagd de schoonheid van onvolmaakte vriendschap te to­nen.  Ondanks de dagelijkse erger­nissen, de individuele frustraties en de fysieke ongemakken is het trio onafscheidelijk. Opportunist Hunter neemt heel at­tent een flacon bodylotion mee tegen Richards jeuk en introduceert hem in de wereld van de moderne techniek. Klaas zet eindeloze kop­jes cappuccino met opgeklopte melk, zoals Hunter die het liefste drinkt. De grote vraag is of een tragikome­die bij uitstek geschikt is om alle nuances van deze bijzondere man­nenvriendschap te verbeelden. Je hebt dan wel de lachers op je hand, maar kunt je daar ook fijn achter verschuilen. Het toneelspel van de drie oude rotten blijft even­wel recht overeind. Zelfs wanneer één van de personages omvalt...

Michiel Kerbosch (Richard), Donat Ontskul (Hunter) en Jan van Eijndthoven (Klaas)