recensie De Gelderlander
‘Fortunato’s’, gepassioneerd drama in nachtclub
Om het plezier alleen al.
Door Ton Verbeeten
ARNHEM -
Twee mannen, vrienden met een leven in de marge van de nachtclub. Drie grote liefdes en het meisje Gabrielle kan niet kiezen. Meer dan voldoende ingrediënten voor een gepassioneerd drama met een intrieste afloop.
Dat is 'Fortunato's'. En met behulp van het orkest, een groot aantal dansers en amateurspelers heeft Theatergroep Het Hof er een zinderend kijkspel van gemaakt. Een speciale bewerking van het stuk 'Lust en Liefde', die deze hele week, tot en met zaterdag 15 juni 's avonds om 20.00 uur gaat in de tot ouderwetse nachtclub omgetoverde bioskoop Saskia. Gisteravond ging het stuk in première.
Overdrijving
'Fortunato's' is een produktie voor het festival 'Kijk...Muziek!', waar de grote groep spelers evenveel plezier aan beleeft als het publiek, dat aan cafétafeltjes innig meeleeft met zoveel hartstocht.
Hartstocht, die gespeeld wordt met overdreven melodrama, dat het gegeven doet verkeren in zijn komische tegendeel. Daar komen nog eens de humor, de kleine grapjes en snelle dialogen die kenmerkend zijn voor de speelstijl van Het Hof, bij.
En de nostalgische verwijzingen naar 'Casablanca'. Want in 'Fortunato's' wordt een belangrijk deel van het drama gespeeld als een film.
Dwaas
En Sylvia Poorta, als Gabrielle, Joop van der Linden, als Rafael, Ruurt de Maesschalck, als Othello, en Bart Groenendijk als Fortunato's schrikken er zelfs niet voor terug om een stukje film in de film te spelen.
Het dwaze van zoveel grote en overdreven gevoelens wordt in `Fortunato's' in vergelijking met `Lust en Liefde' sterk benadrukt. De grappen moeten allemaal wat groter gebracht worden dan in de intimiteit van een kleine zaal, waar 'Lust en Liefde' op gemaakt is.
Er valt daardoor heel wat subtiliteit weg. Ik denk bijvoorbeeld niet, dat het publiek ziet hoe Othello voortdurend zijn paspoort verliest, zelfs niet als Gabrielle hem dat terug komt brengen met de opmerking 'Zo, nu ben je weer iemand'. Dat gaat in het grote geheel verloren.
Toch krijg je er ook lets voor terug. De 'camp', de tragiek op zijn kitscherigst
die nog eens benadrukt wordt door de ijver waarmee de dansers van School Liet-
Ook al duurt bet af en toe wel wat lang met steeds dezelfde scène: Telkens weer zet het orkest in voor weer een avond dans, lust, liefde en jaloezie en telkens weer komt de grote groep demonstreren hoe goed ze haar kunst machtig is. Dat is zo, maar dat heb je al snel door.
In ieder geval veel sneller dan de heftige afloop van het drama van de drie grote liefdes en de wijze waarop de cirkel van het verhaal gesloten wordt. Dat is een van de fraaie aspekten van het stuk Zoals ik het moment waarop Othello zijn liefde verklaart aan Gabrielle gekunsteld vindt, maar het moment direkt daarna prachtig.
Heel wat opmerkingen derhalve over een avond die je om het plezier alleen al moet meemaken.
-
recensie Arnhemse Courant
Het Hof danst ballroom
“Fortunato's" liefdesdrama
in nachtclub Looierstraat
Het Hof
(door Rijk van Rotterdam)
ARNHEM -
Om te beginnen moet u zich niet instellen op een avondje geijkt theater. Zit m'n dasje goed, gaan de lampen uit, koppen dicht, dat is er allemaal niet bij. Zonder dat uw nachtrust er ook maar een kwartier bij inschiet bezoekt u een nachtclub, die er chiquer uitziet dan de prijslijst zou doen vermoeden en die dan ook alras veel klandizie blijkt te hebben. Dat die klandizie in hoofdzaak afkomstig is van het danscentrum Liet Hollander in Elderveld zal u een zorg zijn; integendeel, daardoor valt er juist te genieten van de verrichtingen van goed geoefende ballroomparen.
Nachtclub
U bent dus gewoon in een nachtclub verzeild geraakt en geniet van een drankje, van
de muziek van een heus dansorkest en van de feestelijk geklede, elegant swingende
paren. Langzaam maar zeker raakt u enigszins geïntrigeerd door de merkwaardige
verhouding tussen de orkestleider en een animeermeisje, twee figuren die u bekend
voorkomen, van een eerdere nachtclubscène met een blinde melodica-
En dan kunt u ook plotseling door een muur kijken. Of is het een film die vertoond wordt? In ieder geval gaat u ongegeneerd het reilen en zeilen van twee vrienden op een huurkamertje volgen: Rafael, die steeds weer een andere snoes in bed heeft en Othello, die mooie kleren pikt. Beide vrienden komen, los van elkaar, ook in de nachtclub terecht. Onmogelijk los van elkaar wordt vervolgens hun relatie tot dat ene animeermeisje, Gabriella.
Paniek
Voor u het weet (misschien nipt u net van uw drankje, of staat u op het punt te toiletteren) is er de paniek tengevolge van een afschuwelijk liefdesdrama. Voila, uw droom in reeds stervende lijve.
„Fortunato's" van Het Hof wil ik niet anders beschrijven dan hierboven. Zo moet je het beleven, elke nadere artistieke determinatie zou afbreuk doen aan de oorspronkelijkheid en spontaniteit waarmee deze produktie met minimale financiële middelen opgezet is door professionele acteurs en musici als Joop van der Linden, Ruurt de Maesschalck, Sylvia Poorta, Bart Groenendijk; Ton van Erp, Michiel Braam, Bert Fransen, Mirte van Heusden, Rien Rycke, Christian Grootbrech, Jorg Lehrhart, Ivo Vorage en Gerrit ter Braak en door nog veel meer belangeloos meewerkende amateurs.
„Fortunato's", net de Korenmarkt eind jaren zestig.
* Alles loopt nog op rolletjes in de nachtclub. Nog niemand heeft er weet van hoe hard de liefde er zal toeslaan. Een scène uit „Fortunato's van theatergroep Het Hof, tot en met zaterdag in het Saskia theater te Arnhem.
FORTUNATO’S
van en door Theatergroep Het Hof.
Bewerking, decor en regie; Joop van der Linden.
Met: Sylvia Poorta, Bart Groenendijk, Heidi, Mirthe van Heusden, Gery Morrenhof, Liesbeth Tange, Patricia Wijtenburg, George Deuss, Joop van der Linden en Ruurt de Maesschalck.
Muziek; Michiel Braam, Ton van Erp, Bert Fransen, Ivo Vorage, Gerrit te Braak, Jörg
Lehrart, Rien Rijcke en Cristiaan Grootbroek – Composities: Michiel Braam. -
Licht: Guus van Geffen – Techniek: Ad van Hassel, Frans Rijkers en Ed Smit.
Kostuums: Sylvia Poorta, Gabriëlle de Jong, Liesbeth Tange en Els van der Jagt.
Wereldpremière: 10 juni 1985, Saskiatheater Arnhem.