TOCH NOG EEN HAPPY-END

Met teksten van Kahlil Gibran, Tsjechow en Bertolt Brecht. Muziek: Kurt Weill

Regie, bewerking en decor: Joop van der Linden
Met: Rinel van Venrooy (zang 1e  week) Ria Ruiter (zang 2e week) Martin Fondse (piano)

George Deuss en Joop van der Linden. Lichtbeelden: Rob Thuis.

Première 14 augustus 1993 in het eigen ‘Driekoningendwarstheater’

Aangenaam theatraal divertissement van Het Hof

door RIJK VAN ROTTERDAM

Voorstelling: -'Toch een Happy End?' door Theatergroep Het Hof. Proza-miniaturen Kahlil Gibran, liederen Bertolt Brecht/Kurt Weill, eenakter 'Tragicus tegen wil en dank' Anton Tsjechov. Gezien: 14/8, Driekoningendwarstheater, Driekoningendwarsstraat 31, ARNHEM. Aldaar nog te zien: t/m 28 augustus (behalve 's maan­dags). Aanvang: 20.30 uur. (Reser­veren aanbevolen: tel. 085 -515419.

Het café-theatertje heeft precies de juiste 'off-off-sfeer en het theatrale divertissement dat er gebracht wordt sluit daar per­fect bij aan. Melancholie is de basisstemming, temeer omdat het publiek in de krant heeft kunnen lezen dat het theatertje voor de eerste én de laatste keer bespeeld wordt en dat de voorstelling een alternatief is voor een op het laatste moment afge­blazen produktie.

Het theatertje in kwestie is het vorig jaar door medewerkers van de toneelgroepen Rank en Het Hof ingerichte Driekoningendwars­theater, in het per 1 september dit jaar te slopen pand Driekoningendwarsstraat 31 in Arnhem. En de voorstelling in kwestie is 'Toch een Happy End?', het qua subsidie voor een habbekrats, maar qua liefde voor theater met een opti­maal idealisme in elkaar gezette alternatief voor de produktie 'Happy End' van Bertolt Brecht, die Het Hof met een te karig gebleken budget als zomerbespe­ling van de Schouwburg Arnhem had gepland.

Drie blokken

Wie van theater houdt en de eerdere zomerprodukties van Het Hof wist te waarderen, zal 'Toch een Happy End?' ervaren als een markant stukje Arnhemse thea­tergeschiedenis. Wie niets met sentimenten in deze richting van doen wil hebben, maar 'gewoon' een zomeravondje uit wil, kan zich onder het genot van een drankje tegoed doen aan een ge­variëerd programma, dat uit drie blokken bestaat.

Bespiegelingen

Het eerste deel bestaat uit proza--miniaturen van de Libanese schrijver Kahlil Gibran (1883-1931), voorgedragen door Joop van der Linden en afgewis­seld met semi-abstracte lichtbeel­den van beeldend kunstenaar Rob Thuis.

Diens visuele bespiegelingen combineren fraai met de sober gebrachte filosofische kleinoden van Gibran, waarvan ook milde humor een ingrediënt is.

De afgelaste produktie 'Happy End' wordt postuum nog enig recht gedaan in het tweede deel van het programma Begeleid door pianist Martin Fondse zin­gen Rinel van Venrooy en Joop van der Linden liedjes van Kurt Weill uit dit stuk van Brecht, evenals liedjes uit diens 'Driestuiversope­ra', een eerdere produktie van Het Hof. Voor juweeltjes als 'Surabaya Johnny', 'Macky Messer', de 'Bil­bao song' en het piratenlied van Jenny biedt het Driekoningend­warstheater een ideale ambiance.

Verrassing

Van der Linden valt letterlijk het theater binnen voor het derde deel van het programma, een kos­telijk op 'de' Arnhemmer toege­sneden interpretatie van Anton Tsjechovs eenakter 'Tragicus te­gen wil en dank'. Als ene Henk Willemse, wie het allemaal niet meezit, lucht hij zijn hart bij een barkeeper (George Deuss, van meet af aan ober-kelner bij de zomerprodukties van Het Hof), met dolle pret om doffe ellende als gevolg. Waar het precies om gaat, moet hier verzwegen blij­ven, terwille van degenen die "Toch een Happy End"willen gaan zien. Zelfs voor wie "Tragicus Tegen Wil en Dank" al eens gezien of gelezen heeft, zal deze versie namelijk een complete verrassing zijn!

 

Pianist Martin Fondse, links, Rinel van Venrooy en Joop van der Linden in 'Toch een Happy End?'   Foto: Jan Wamelink

 

Weemoedig afscheid bij Het Hof

Theatergroep Het Hof met 'Toch een Happy End'. Idee: Joop van der Linden. Teksten: Kahlil Gi­bran, Bertolt Brecht. Spel en zang: Joop van der Linden. Zang: Rinel van Venrooy. Piano: Martin Fondse. Lichtbeelden: Rob Thuis. Begeleidende muziek: Simeon Ten Holt. Techniek Georges Plat. Ober-kelner: George Deuss. Ge­zien: Zaterdag 14 augustus. Nog te zien: tot en met zondag 31 augustus, elke avond, 20.30 uur, behalve op maandag.

 

Door Ton Verbeeten

 

Weemoedig stemt het wel. Theatergroep Het Hof moet per 1 september het Driekoningendwarsstraattheater uit. Het pand, waar Het Hof tien jaar onderdak vond en waar de repetities werden gehouden voor roemrijke en groots opgezette zomertheater-produkties als `Mahagonny' en al helemaal de `Driestuiversopera', moet plaats maken voor nieuw­bouw.

Tot overmaat van ramp ging de geplande zomervoorstelling van dit jaar, 'Happy End' van Bertolt Brecht ook niet door.

Acteur en regisseur Joop van der Linden moest en zou toch iets van zich laten horen. Het tienjarig jubileum dat tevens een afscheid van het eigen theatertje betekent, zet hij luister bij met het programma `Toch een Happy End?'.

Geheel in de traditie van Het Hof is het theater herschapen in een café chantant. Even traditioneel zwaait oberkelner George Deuss daar de scepter. Dat deed hij met verve bij alle zomerprodukties van Het Hof.

Dwaas

Voor de pauze blijft het doek geslo­ten. Terwijl op de linkerzijde licht­beelden van beeldend kunstenaar Rob Thuis in elkaar overvloeien, leest Joop van der Linden para­bels, die soms niet langer zijn dan een aforisme, uit 'De dwaas' (1918) van Kahlil Gibran. Hij doet dat op gespannen toon. Dat Joop zichzelf herkent in de figuur van de dwaas, verklaart zijn nervositeit. Op de achtergrond klinkt fraaie muziek van Simeon ten Holt.

Na de pauze krijgt Joop versterking van zangeres Rinel van Venrooy en pianist Martin Fondse. Rinel van Venrooy zingt Brecht — Seerauber Jenny' uit de `Driestuiversopera', Soerabaja Johnny' uit 'Happy End'

in de vertaling van Joop van der Linden. Met haar frêle gestalte oogt ze als 'De mus'. Haar voor­dracht is innemend, haar intonatie soepel, haar inzet groot.

Natuurlijk zingt zij een duet met Joop. En allen die de `Driestuiver­sopera' hebben gezien voelden een krimpje nostalgie bij het horen van `De souteneursballade'

Och, en met hoeveel kracht en wijdse armbewegingen zingt Joop `Bilbao' uit 'Happy End'. Als wilde hij alsnog in zijn eentje die hele voorstelling'spelen.

Een jubileum én een afscheid in een intieme voorstelling, een avond vol nostalgie en goede herinneringen. En, Joop, kennende komt er toch weer zo'n spectacu­laire zomervoorstelling. Zeker als Liesbeth hem in de juiste banen leidt.