TIEN KLEINE NEGERTJES
Tekst: Agatha Christie. Regie en decor: Joop van der Linden
met: Hans Karel Finieg, Desirée Prinsenberg, Birgitta Vreenegoor, Anne Cazemier,
Joop van der Linden, Ben Hagemans, Paul Gieske, Jan Verhoeven, George Deuss en John Peters.
Première 2 augustus 1997
Recensie De Gelderlander
Genoeglijk zomertoneel bij Het Hof
Door SUZANNE HOENDERDAAL
Het gezelschap bestaat uit tien personen. Ze kennen elkaar niet en zijn alle tien per brief naar het landgoed op een eiland gelokt door ene heer of mevrouw A.N.Oniem, Het is een uiterst gemêleerd gezelschap, variërend van een butler en zijn vrouw via een psychiater, een kapitein b.d., een generaal b.d.,' een godsdienstwaanzinnige oude vrijster en een lieftallige secretaresse tot een officier van justitie en een playboy.
Dan valt de eerste dode. Vervolgens de tweede en de derde. Al gauw wordt het verband gelegd met een Engels kinderliedje over tien kleine negertjes die een voor een afvallen. En toen waren er nog maar negen. En toen maar acht. Maar zeven. Zes. Enzovoort. Het gezelschap wordt duidelijk uitgedund naar voorbeeld van de negertjes.
Een heuse detective dus, waaruit Joop van der Linden veel overbodig gedoe heeft
geschrapt om een beetje vaart in de zaak te krijgen. Die vaart lukte desondanks
niet meteen. Zolang de groep, bestaande uit professionele en amateur-
Zoals gezegd, de verschillen vielen meer en meer weg. Bovendien zit het stuk zo in elkaar dat iedere speler volop aan zijn of haar trekken kan komen, zodat een oude rot als Jan Verhoeven volop kon schitteren. Ook Paul Gieske en Birgitta Vreenegoor werden na verloop van tijd behoorlijk ingehaald door de anderen. Joop van der Linden zelf was in dit stuk wat minder prominent dan in zijn vorige producties. 0ok John Peters is een niet bijzonder opvallende acteur. Dat komt alleen maar goed uit in zo'n redelijk grote bezetting. Vergeten is het trekkerige begin. Over fouten en vergissingen stap je met gemak heen. Enige onlogica is van geen belang. De zaal geniet en je geniet mee.
Want de atmosfeer werkte weer als vanouds: het gezellige theatertje, het pretentieloze toneel, het kan haast niet stuk. Bovendien is het fantastisch dat er ook in de zomer weer wat te doen is in Arnhem.
-
Nieuwe versie van Christies 'Tien kleine negertjes'
Theater Het Hof biedt spanning en pret
RIJK VAN ROTTERDAM
Als het slotapplaus voor de voorstelling 'Tien kleine negertjes van het Arnhemse continutheater Het Hof is weg geëbd, komt regisseur/acteur Joop van der Linden nog even tussen het doek vandaan en vraagt het publiek niet rond te vertellen wie de dader is van de reeks moorden die in het stuk is gepleegd. In dit opzicht wordt dit dan ook geen onthullende recensie. Al zullen veel mensen het verhaal van de klassieke thriller/komedie van Agatha Cristie, die Het Hof zaterdagavond in eigen theater in première bracht, wel kennen. Maar zelfs als je het verhaal kent, is het toch vermakelijk er weer eens een nieuwe versie van te zien.
Tien mensen krijgen een geheimzinnige uitnodiging. Ze worden ontboden op Negereiland. Ze kennen elkaar niet, maar na het welkomstdiner krijgen ze via de intercom wel te horen dat hun verleden overeenkomsten vertoont. Geen prettige overeenkomsten. Allen hebben ooit onverantwoordelijk gehandeld waardoor slachtoffers vielen. Ze zullen hun straf hiervoor niet kunnen ontlopen.
Dat geldt voor iedereen, van edelman tot butler, van officier van justitie tot huishoudster, van verstokte godsdienstfanate tot aantrekkelijke jongedame, van psychiater tot generaal, van rechercheur tot slechthorende weduwnaar.
Het patroon van de diverse afrekeningen komt overeen met de tekst van het kinderliedje 'Tien kleine negertjes... En toen was er nog maar een', waarvan de bladmuziek op de piano staat. Na elke moord ontstaat er meer discussie over de toedracht en het gaat steeds meer verdachtmakingen regenen. Hilarische dialogen zijn het gevolg: Alles speelt zich in een salon met monumentale meubels.
Hoog tempo
Zomertheater wordt veelal in een hoog tempo gemaakt. De productie moet op poten
worden gezet tussen de vakantie van de spelers en het nieuwe theaterseizoen door.
Bij de première van Het Hof was dat te merken. Soms moest er een gebrekje aan tekstvastheid
worden weg geschmierd, soms lag er een accent ongelukkig. Maar de spanning en pret
waren er niet minder om. En omdat de voorstelling de hele maand nog wordt gespeeld,
zal alles gaandeweg ongetwijfeld keurig op z'n plaats vallen en kan 'Tien kleine
negertjes' moeiteloos worden toegevoegd aan het rijtje van de eerste drie succesvolle
producties die Het Hof' dit jaar maakte: 'Een weekend Prwx-