HET PORTRET
van Nicolai Gogol. i.s.m. Branoul.
Regie: Mieke Lelyveld. Decor: Ronald Tolman
Spel: Stef Feld en Michiel Kerbosch.
Première: 19 september 1997
Recensie Arnhemse Courant
Het Hof speelt 'Het portret' van Gogol
Het grote geld contra schildertalent
Toneelvoorstelling: `Het portret' van Nicolat Gogo! door Het Hof. Regie: Mieke Lelyveld. Spel: Michiel Kerbosch, Stef Feld. Decorontwerp: Ronald Tolman. Gezien: 19l9 Theater Het Hof ARNHEM. Herhaling aldaar: t/m 10/10, iedere woensdag t/m zaterdag (aanvang 20 uur)
De kunstschilder Nicolai Tsjartkóf worstelt in het mondaine Petersburg van de negentiende eeuw met zijn werk, het leven en een schilderij dat hij heeft gekocht. Dat schilderij heeft priemende ogen, waarvan Tsjartkóf nachtmerries krijgt. Nachtmerries die werkelijkheid worden als blijkt dat in het schilderij een schat is verborgen, want van een schat word je niet altijd gelukkig.
'Het portret' is de titel van de nieuwe productie van Het Hof. Het is een toneelbewerking
van een van de 'Peterburgse verhalen' (1835) van Nicolai Gogol (1805-
In de regie van Mieke Lelyveld brengen Michiel Kerbosch (Tsjartkóf) en Stef Feld (diverse rollen) 'Het portret' met liefde voor de tekst en voor de thematiek. Steeds wisselen vertelling en drama elkaar af in de voorstelling, en met een strak geplande belichting zijn hallucinaties en werkelijkheid duidelijk te onderscheiden.
Het toneelbeeld heeft in zijn soberheid een hallucinerende werking. De sterk hellende speelvloer, bronskleurig en geaderd, geeft een visueel effect waarbij het evenwicht gaat wankelen. De spelers glijden erop uit, er is een verraderlijke vierkante opening en een zuil die houvast biedt, maar ook een obstakel kan zijn.
Kerbosch is als verteller zowel als Tsjartkóf een constante in de voorstelling. Feld kan dollen, eveneens als verteller, maar ook als geslepen kunstverkoper, als onvermurwbare huisbaas en als hysterische aristocratische dame.
Theater Het Hof heeft in zijn korte bestaan een aantal interessante voorstellingen op een rij. Voorlopig staat 'Het portret', met tragiek, humor en moraal, bovenaan.
RIJK VAN ROTTERDAM
-
Recensie De Gelderlander
Speelse Gogol doet beroep op fantasie
Theater Het Hof speelt 'Het Portret'van Nicolai Gogol. Spel: Michiel Kerbosch en Stef Feld. Muziek: Jan van Dijk. Decorontwerp: Ronald Tolman. Regie: Mieke Lelyveld. Gezien: vrijdagavond (première) in Theater Het Hof, Arnhem. Nog te zien aldaar: iedere woensdag, donderdag, vrijdag en zaterdag t/m 10 oktober.
Door SUZANNE HOENDERDAAL
Voor zijn laatste kopeken koopt de jonge schilder Tsjartkov een schilderij dat hem
tegelijkertijd fascineert en afstoot. Terwijl de huisbaas achterstallige huur voor
de kille atelierruimte komt innen, blijkt het schilderij een schat te bevatten.
Duizend gouden dukaten zijn genoeg om een totaal ander leven te beginnen, een leven
van weelde, roem en gemakzucht. Niet dat Tsjartkov stopt met schilderen, het is meer
dat hij zijn talent en ambities verloochent. Wat -
Tot hem de ogen geopend worden door werk van een vroegere medestudent dat echt en authentiek is. Dan is het te laat voor Tsjartkov.
Theater Het Hof streeft naar 'toneel voor iedereen'. Dat wil zeggen: in een aangename ambiance goed theater bieden aan zowel mensen die wel vaker in theaterzalen te vinden zijn, als aan diegenen die er nooit komen. Daarom moet het niet te ingewikkeld en te moeilijk zijn. Daarom werden tot nu toe enigszins lichte stukken gespeeld in nogal realistisch getinte decors. Welnu, Het Portret is geen Makrelentijd en ook geen Tien kleine negertjes. We zien geen Petersburgs winkeltje, een tochtig optrekje of een schitterend atelier op het toneel. Behalve Tsjartkov (gespeeld door Michiel Kerbosch) draven diverse personages het toneel op en af. Die worden allemaal met een speelse lenigheid neergezet door Stef Feld. Met dit stuk wordt een beroep gedaan op de fantasie en de verbeelding van de toeschouwer. Het bewuste schilderij is een lege lijst. 'Vul zelf maar in hoe het eruit ziet, het wordt voldoende beschreven met woorden. Winkeltje, optrekje en atelier zijn gewoon dezelfde lege ruimte op een hellend vlak. Dames, dochters en portretten zijn onzichtbaar. Toch zie je alles moeiteloos voor je. Ook al is het dan literair toneel, de twee acteurs weten het zo beeldend en smakelijk te vertellen dat je ademloos toekijkt. Behalve op het eind, als Tsjartkov tot inkeer komt. Dan gaat Michiel Kerbosch wel erg theatraal brullend tekeer. Dan wordt het toverweb van woorden verscheurd. Stef Feld maakt zich dienstig aan de hoofdfiguur. Hij moet, door zijn wisseling van personages, snel iemand neerzetten en vervalt daardoor in het spelen van typetjes. Dat is in dit geval geen enkel bezwaar. Hij is het speelse element, hij is alle krenten in de pap. Samen maken Kerbosch en Feld een prachtige voorstelling die misschien wat buiten het kader van Het Hof valt, maar die ook weer toegankelijk genoeg is voor alle soorten en maten bezoekers.