GASLICHT
Van Patrick Hamilton
Regie en decor: Joop van der Linden
Met: Birgitta Vreenegoor, Marc van de Vel, Joop van der Linden,
Anne Cazemier, Emmie Giesen, Hans-
Première 1 november 1997.
Recensie De Gelderlander (3 november 1997)
Een maand ‘Gaslicht’
geschikt voor iedereen.
Door SUZANNE HOENDERDAAL.
Het decor is voor een belangrijk deel meegenomen uit Tien kleine negertjes, en waarom ook niet, als je het toch hebt. Het is een huiskamer uit het begin van deze eeuw, toen de mensen hun kamers verlichtten met gaslicht. Lastig was dat de druk op de leiding niet voldoende was om meer dan één lamp te laten branden. Werd elders in het huis nog een licht ontstoken, dan zat men in de huiskamer in een soort schemerlicht.
Het viel de vrouw des huizes, Irene van Zuylen, op dat het licht verflauwde als haar man ’s avonds de deur uit was. Het viel haar ook op dat ze voetstappen boven haar hoofd hoorde die ze niet kon thuisbrengen.
En dan al die spullen die zomaar verdwenen en zomaar weer opdoken. Vaak onder in haar eigen naaimandje. Was ze bezig gek te worden? Haar man, Hugo van Zuylen, dacht van wel. De plotseling op de stoep staande inspecteur van politie Van Buren, dacht van niet. Hij kwam zelfs met logische verklaringen. Gaslicht, de zesde productie die een hele maand in het Hoftheater gespeeld wordt, past weer helemaal in de opzet. Geschikt voor iedereen, lekker geheimzinnig en spannend en zeker niet ingewikkeld.
De première werd aan het begin nogal opgehouden door een telaatkomer, die ook nog van een krakende jas ontdaan moest worden. Dat leidde niet alleen het publiek af, maar ook de spelers. De dialoog tussen Hugo en Irene werd van een taaie stroperigheid die me het hart deed vasthouden. Gelukkig werden concentratie en ritme hervonden en kwam het stuk echt op de rails te staan, waarna het vanzelf tot een einde rolde.
Birgitta Vreenegoor lijkt een vaste actrice te worden bij Het Hof. Ze speelde vol nuance het vrouwtje dat vergeefs steun zoekt bij haar man. Marc van de Vel kwam, na de klungelige trekkerigheid van het begin, steeds steviger in zijn rol te zitten en kon, als huistiran, meer en meer tegen Birgitta op. Joop van der Linden – met een verkeerde pruik op – speelde de inspecteur met zijn bekende zwier en Anne Cazemier (amateur) was een wat hoekige, maar zeer geloofwaardige dienstbode. De andere dienstbode gespeeld door Emmie Giesen (ook amateur) zou in een boos complot zitten en een sinistere uitstraling moeten hebben. Nu was ze alleen maar brutaal.
Ook Gaslicht is weer zo’n stuk voor iedereen, toneelliefhebber of niet. Het blijkt dat de opzet van Het Hof in een behoefte voorzien en goed is voor een ongecompliceerd avondje uit.
Recensie Arnhemse Courant (3 november 1997)
Het Hof in Victoriaanse
stijl met ‘Gaslicht’.
Het is zo’n theatertje waar er nog maar weinig van zijn. Waar het publiek nog in een salonopstelling zit, met stoeltjes én tafeltjes. Waar het barpersoneel bij de komst van de eerste toeschouwer in de plooi schiet en nog snel fluistert: ‘Zet ‘m op! Daar komen ze!’ Waar je diezelfde gastheren en –vrouwen later terug ziet in de bijrollen van het te spelen toneelstuk. Aandacht, charme en oude chique kenmerken theater Het Hof, het voormalige circustheatertje aan de Boekhorstenstraat in Arnhem, dat sinds de opknapbeurt in het televisieprogramma ‘De Uitdaging’ van Angela Groothuizen, zelfs nationale bekendheid geniet.
Initiatiefnemer Joop van der Linden presenteert er de hele novembermaand de zesde
productie sinds de verbouwing, getiteld ‘Gaslicht’ naar de beroemde film-
Binnen die constatering valt er echter toch nog het een en ander te genieten. Er is met zoveel gevoel voor detail aan de productie gewerkt dat je je werkelijk waant in een donker herenhuis eind vorige eeuw, waar de vrouw des huizes denkt last
te hebben van waanbeelden, daarin bevestigd door haar weinig meegaande echtgenoot.
De komst van inspecteur Van Buren brengt eerst spanning en vervolgens verlichting
en uitkomst. Hof-
ANETTE EMBRECHTS