E.V.A.
van en door Caroline Almekinders en Lilian van den Berg.
Speladviezen: Peter Bolhuis en Wannie de Wijn.
Productie: RANK i.s.m. Het Hof
1998. Première: 30 mei 1998
Recensie De Gelderlander
Speels en ontspannen
Door SUZANNE HOENDERDAAL
Twee vrouwen in een kliniek. Ze liggen in bedden en hebben elkaar intussen goed leren kennen. Sterker nog, ze voelen elkaar feilloos aan en `spreken dezelfde taal'. Dat niet alleen, ze zingen ook `dezelfde taal' en lijken hun tot elkaar veroordeeld zijn, hun verveling en wie weet hun angst op de best mogelijke manier in te vullen.
Hoe lang ze daar liggen, hoe ziek ze zijn, hoe lang het nog zal duren zijn allemaal zaken die je zelf in kunt vullen en die er eigenlijk totaal niet toe doen. Ze boffen domweg dat het zo enorm klikt.
In feite is het gewoon een handige vorm om al die losse tekstfragmenten en liedjes die Caroline Almekinders en Lilian van den Berg bij elkaar gesprokkeld hadden tot een eenheid te breien.
De twee vrouwen liggen waarschijnlijk al een behoorlijk lange tijd naast elkaar. Daardoor hoeft de een maar twee noten van een lied zachtjes voor uit te zingen of de ander valt in. Met tweede stem; tegenstem of alleen ritme. Volume en plezier groeien uit tot warme eenheid.
Dat Lilian van den Berg goed zingt wisten we al, dat Caroline Almekinders zuiver
en helder partij weet te geven was een verrassing. Hun zangstemmen blijken bijzonder
goed op elkaar afgestemd te zijn. De af en toe fragmentarische ballades, de jazzy
songs, de ondeugende liedjes hebben dezelfde functie als de dialogen die ze uitspreken:
het zijn allemaal. gesprekken. Heel associatief en speels borrelen ze op. Vol melancholie
of geestigheid waar je emoties achter vermoedt die sterk genoeg zijn voor een theatraal
effect. E.v.a. gaat dan ook veel verder dan een liedjes-
Verveeld
Wel is het een statische voorstelling: de twee vrouwen blijven in hun bedden en
komen er niet uit. Het was dan ook de taak van de regisseurs -
We krijgen als toeschouwers te maken met de atmosfeer die de twee vrouwen in hun isolement hebben opgebouwd (ze hadden ook in een gevangeniscel kunnen zitten). Het wachten, de vanzelfsprekendheid waarmee ze op elkaar terug kunnen vallen, hun grapjes.
E. v. a. mag dan buiten de orde vallen van wat Theater het Hof doorgaans brengt, het is beslist een schat van een voorstelling.
-
Recensie Arnhemse Courant
Nieuwe RANK-
veel humor, weinig diepgang
'e.v.a.' is een RANK productie van de twee Arnhemse actrices Caroline Almekinders en Lilian van den Berg: Twee jaar geleden besloten zij een voorstelling te maken op basis van improvisaties, met louter bestaande teksten. Zij putten daarbij uit oude Griekse drama's, blues, film, toneel, literatuur, soul, etc. Almekinders heeft een achtergrond als toneelspeelster, Van den Berg als zangeres.
'e.v.a.' gaat over twee vrouwen die blijkbaar gedwongen hun tijd doorbrengen in bed, in een verzorgingshuis of in een ziekenhuis. Zij praten, communiceren met elkaar door scènes uit toneelstukken en films na te spelen, afgewisseld met het zingen van liederen uit het wereldrepertoire. Het hardop samen dromen lijkt het wachten te verzachten en het lijden te verlichten.
Uit de informatie die ik bij de voorstelling ontving, blijkt dat de vrouwen door middel van andermans teksten, uiting geven aan hun gevoelens van miskenning, eenzaamheid, angst, woede en hoop. Van die gegevens uitgaande moet ik vaststellen dat die bedoeling hoegenaamd niet uit de verf komt. 'e.v.a.' is een plezierige, humorvolle en soms ook ontroerende voorstelling, waarin heel verdienstelijk wordt gezongen en vaardig geacteerd, maar waarin het intermenselijke contact; het uitdiepen van karakters, ontbrak. Laat ik heel duidelijk stellen dat ik me op deze première, die met een vaart werd gespeeld die meestal pas na meerdere voorstellingen komt, goed heb geamuseerd. Maar enige diepgang; noodzakelijk voor het verhaal; heb ik gemist:
Voor wie er nog niet geweest is: de lang lopende produktie 'e.v.a.' is ook een uitstekende gelegenheid eens kennis te maken met het nog niet zo lang geleden opgeknapte Het Hof. Een knus intiem theatertje met een mooi warm ouderwets rood toneeldoek. De ideale ambiance voor een avondje uit.
HANS PETERS
