BIJ MIJ THUIS & TRAGICUS TEGEN WIL EN DANK

                

Regie: Bastiaan Verhorst                                                            Regie: Joop van der Linden.

         met: Elisabeth Loot-Verlee                                           met: George Deuss en Joop van der Linden

 

Première: 3 maart 1999

 

Ziet het er niet te netjes uit? Ca­rola Ruimschotel, een actrice van een jaar of vijftig, wacht in haar woonkamer op een journa­list die haar een vraaggesprek zal afnemen. Carola zit zich op te vreten want Carola kampt met een niet gering imagopro­bleem. Er is net iets teveel ge­beurd in haar leven: drank, ar­tistieke neergang en avonturen in het seksuele moeras met een ongelukkige afloop. Hoe voor­komt Carola dat de journalist de verkeerde vragen stelt of dat zij het verkeerde antwoord geeft op een goede vraag?

Carola is niet zielig en niet aan de drank, maar maak dat zo'n journalist maar eens duidelijk. In ieder geval moet de kamer er niet te netjes uit zien. Carola is tenslotte een actrice en een ge­voelsmens en dus sjokt ze naar de keuken om de prullenmand te halen. Zeer zorgvuldig wor­den hier en daar wat proppen papier op de grond gelegd en ook de leuning van de fauteuil wordt voorzien van een noncha­lante sinaasappelschil. Is de klus daarmee geklaard? Carola twijfelt en uiteindelijk gaat er meer tegen de grond. In de door Paul Haenen geschreven eenak­ter 'Bij mij thuis' raakt Carola ge­heel over de kook en loopt het nerveuze afwachten uit op een complete verbouwing van het interieur.

Wat moet een vrouw als het le­ven zijn sporen heeft achterge­laten, de carrière in het slop is geraakt en de fles lonkt, maar het vuur nog niet is gedoofd? Een hopeloze toestand, waar­aan actrice Elisabeth Verlee gis­teren bij de première van 'Bij mij Thuis' in Theater Het Hof op fraaie wij ze gestalte gaf. Is deze vrouw wanhopig en teleurge­steld in de liefde? Jawel, maar ze geeft de moed niet op, ook al maakt ze zichzelf helemaal gek en is de afloop even lachwek­kend als tragisch. Gaat u dus morgen of overmorgen naar theater Het Hof in de Boekhor­stenstraat 58. 'Bij mij thuis wordt er tot en met 13 maart ge­speeld en theater Het Hof is op zich een bezoek waard. Er ge­beurt altijd wat - gisteren viel er nog een keurige mevrouw van haar stoel –en het kleine theater is een van de uitzonderlijke plekken waar je aan een ta­feltjes zit en wordt bediend door een deftige ober in smo­king. Na 'Bij mij thuis' en een korte pauze krijgt u bovendien nog een uitsmijter. Joop van der Linden - acteur, regisseur en in­spirator van Het Hof - speelt sa­men met George Deuss - de defti­ge ober van het theater - de een­akter 'Tragicus tegen wil en dank'. De clou zal ik hier niet verklappen. Als u evenwel on­vervalst Arnhems wilt horen en geklaag over het leven op de camping, dient u 'Tragicus te­gen wil en dank' niet te missen.

 

PETER NIJENHUIS

 

Recensie Arnhemse Courant

 

Carola verbouwt

haar interieur

Recensie De Gelderlander

 

Arnhems campingleed

wordt wereldleed

 

Door SUZANNE HOENDERDAAL

 

Een wat oudere actrice wacht op de journalist die haar zal komen interviewen: Ze is als een puber zo onzeker: zijn haar kle­ren in orde, deugt haar huiska­mer, wat voor 'n indruk zal de man krijgen. Uit vorige ervarin­gen weet ze dat ze op haar woor­den en haar manier van doen moet letten. Een moment van onoplettendheid en je krijgt kop­pen in de krant die een volkomen verkeerd licht werpen op haar als persoon en als actrice.

Ze heeft nog een halfuur te gaan en oefent op haar imago. Ze moet vooral niet te veel zeggen en zeker niet ingaan op privé-aangelegenheden zoals de dood van haar vriendin.

Elizabeth Loot laat je als het wa­re een kijkje in haar gedachten nemen. Om het de toeschouwer wat gemakkelijker te maken, spreekt ze die gedachten hardop uit. Die variëren van angst tot geëxalteerde opgewondenheid. Daar zit je niet bij stil, dus wordt een en ander ook nog eens aan­schouwelijk gemaakt. Theater dus.

Het mag dan sneu zijn dat een vrouw van rond de vijftig nog steeds niet de gemoedsrust heeft gevonden zichzelf te durven zijn, haar soort zenuwen zijn waar­schijnlijk herkenbaar voor ieder­een. Elizabeth Loot speelt met een professionele kracht haar personage uit. De wanhopige pogingen van de vrouw zichzelf alsnog van een ‘gezicht' te voor­zien, voornamelijk om zichzelf niet bloot te hoeven geven. Er is een beerput waar de deksel ste­vig op moet blijven, maar hoe houd je die daar als de journalist doorvraagt?

Tegenover de monoloog van Paul Haenen staat een monoloog van Tsjechow. Dat wil zeggen, daar is weinig meer van terug te vinden, want Joop van der Lin­den bewerkte de hele situatie naar nu. In sappig Arnhems stort hij zijn hart uit aan de bar (letter­lijk) tegenover George Deuss als barkeeper. Tsjechow had nog nooit gehoord van het stadskan­toor, van airco's en van cam­pings bij Nijkerk: Als Henkie werkt de man in de techniek (stadskantoor dus) en zit, vanwege renovatie, met de hele buurt op een camping bij Nijkerk. Daar is het feesten, bin­go en ander sociaal vertier gebla­zen.

Concentratie

Het duurde even voor Van der Linden op gang kwam. Boven­dien werd hij afgeleid door een goed aflopend ongelukje in de zaal, waardoor het nog lastiger werd om de concentratie op te pikken en vast te houden. Maar toen het eenmaal liep, liep het ook.

Dan wordt het campingleed van de Arnhemmer tot wereldleed. Opnieuw een uiterst herkenbaar soort ellende.

Twee korte eenakters in Theater het Hof. Ze sluiten mooi op el­kaar aan, al lijkt de Tragicus te­gen wil en dank meer een soort uitsmijtertje te zijn, een grap omdat er nog tijd over was. Toch leuk meegenomen.