VOLVER
Tekst: Thomas Urtusastequi
Regie en decor: Joop van der Linden.
Spel: Caroline Almekinders en Lilian van den Berg
Nederlandse première: 2 maart 2002
de Gelderlander • maandag 4 maart 2002
Argentijns drama over twee zussen na junta-
Door MIEKE HENDRKSE
“Heb je een kopje thee?" In hun ouderlijk huis zien twee zussen elkaar, na jaren
weer terug. Beide levens zijn in de tussentijd drastisch veranderd. Reden: het
Argentijnse junta-
Thomas Urtusastequi schreef Volver in 1990, zo'n tien jaar na de val van het junta-
En terecht. Het verhaal is meeslepend, de teksten zijn krachtig, direct en daardoor soms ook humoristisch: Bijzonder zijn de Argentijnse liederen die door de zussen gezongen worden. `Gewoon' erg mooi om naar te luisteren.
De voorstelling heeft een bijzonder tempo. De rust wordt abrupt afgewisseld door rappe dialogen. Op deze momenten laten de kiftende zusjes elkaar soms amper uitspreken. Wat de voorstelling spannend houdt, zijn de verschillen in karakters: Door hun tegenstellingen zijn ze aan elkaar gewaagd en dat geeft weer conflicten. Die spanning is van begin tot einde voelbaar.
De sfeer is melancholisch. Dat zou uiteindelijk kunnen storen, maar bij Volver is dat niet het geval. Er zijn genoeg momenten waar even gerelativeerd wordt. „Wat hier ontbreekt is een viool op de achtergrond" klinkt het, na een heftig verhaal over de moeilijke tijd in de gevangenis.
Maar als publiek krijg je soms de behoefte aan meer. Meer spanning, snelheid, conflict en meer verdriet. Er hadden nog meer emotionele uitbarstingen in het stuk gemogen. Ze zijn zo lekker om naar te kijken. De verschillen in karakters hadden nog scherper gekund. Er is wat dat betreft, net iets te weinig risico genomen. Toch blijft Volver een voorstelling die de titel `mooi' verdient. Een `mooi' verhaal dat op geloofwaardige en vooral integere manier verteld wordt. Het verdriet, de verschillen en de onvoorwaardelijke band tussen de zussen zijn prachtig uitgewerkt en houden de aandacht voortdurend vast.