JESUS, MY BOY

Tekst: John Dowie.Regie: Cristiaan Nortier.

Spel: Michiel Kerbosch

Première 21 januari 2004

Roerende Jozef aan bod in 'Jesus, my boy'

Door SUZANNE HOENDERDAAL

In werkelijkheid is er weinig tot niets bekend over Jozef, de vader van Jezus. Geen probleem voor schrijver John Dowie, die Jozef uit de schaduw trok en hem een geschiedenis en een karakter gaf. Jozef zou tim­merman geweest zijn in Betlehem. Hij ontvluchtte de klein­steedsheid en het religieuze en politieke gekrakeel kwam in Na­zareth terecht. Daar ontmoette hij Maria en ook de rest is be­kend: terug naar Betlehem voor de inschrijving. Maria's beval­ling in een grot. De wijzen. Her­odes. De vlucht naar Egypte. De terugkeer naar Nazareth. Daar­na lijkt Jozef uit de verhalen te verdwijnen. We kennen hem als oude man op talloze afbeeldin­gen, maar volgens Dowie was hij pas 23 toen hij vader werd en was hij ook aanwezig bij de krui­siging.

Waar het in de monoloog om gaat, is dat Jozef als een nuchte­re man naar voren komt. Een va­der van meerdere zonen die domweg van hen houdt en die dat hele messiasgedoe van zijn oudste zoon eigenlijk niet ziet zit­ten. Liever had hij hem als timmerman in de werkplaats gehad. Michiel Kerbosch vertelt als Jo­zef wat er in hem om gaat. Refe­rerend aan verleden en heden komt er een bescheiden am­bachtsman over het voetlicht, die al die latere verdichtingen nog steeds met verbazing be­kijkt. Hij moet niets hebben van fanatici, ook vandaag niet. Ker­bosch vertelt het verhaal inge­houden, met een concentratie die je meezuigt. Zijn personage is een rustige man om van te houden en te respecteren. Waar­om hij uit verhalen en van schil­derijen is verdwenen is niet duidelijk. Gesuggereerd wordt dat Maria veel gepassioneerder aan haar zoon en zijn missie hing en dat Jozef gewoon thuis zijn werk deed en zich afzijdig hield van el­ke beweging buitenshuis. We we­ten het niet. Dowie en Kerbosch gaven hem een stem en die is de moeite van het beluisteren waard.

Binnen het repertoire van Het Hof begint een dergelijk theaterstuk steeds minder uit de toon te vallen. Het bijzondere is dat de laagdrempeligheid van het theater best wat zwaardere pro­ducties kan verdragen. Toch is Jesus, my boy niet zwaar te noe­men, maar voor een soloverhaal wordt nou eenmaal wat meer concentratie gevraagd.