STARTPAGINA.
EMAIL.
HET THEATER.
EERDERE PRODUCTIES.
JOOP.

A SPECIAL RELATIONSHIP

Van en met: Tony Dunham en Andy Valvur

Première 16 mei 2012

Andy Valvur en Tony Dunham (rechts).foto: Wolfgang Weimer

 

VERWARRENDE RELATIE TUSSEN BRITTEN EN AMERIKANEN

 

Interview De Gelderlander vrijdag 11 mei 2012  door:  Maarten Reith

 

De taal is wat Britten en Amerikanen met elkaar bindt, denken velen. "Maar het is juist de taal die ons uit elkaar drijft", zegt de Engelse acteur Tony Dunham. "We spreken dezelfde woorden, maar we verstaan elkaar niet."

 

Deze spraakverwarring en de komische toestanden die daaruit voortkomen, staan centraal in de voorstelling A special relations, die hij samen met de Amerikaanse stand-upcomedian Andy Valvur heeft gemaakt. Vanaf volgende week spelen ze hun humoristische stuk in theater Het Hof, waar Dunham enkele jaren geleden al te zien was met een serieus theaterstuk over Mata Hari.

 

Valvur en Dunham wonen allebei in Duitsland en kennen elkaar van een radiostation waarvoor ze werkzaam zijn. Tijdens een nachtdienst raakten ze met elkaar aan de praat over de verschillen tussen de Amerikaanse en Britse cultuur. Al snel vloog het ene na het andere hilarische voorbeeld over tafel. Zo ontstond het idee hier een voorstelling van te maken.

 

Dunham: "We hebben het meeste materiaal in een week verzameld. Samen op vakantie naar Griekenland, schrijven aan de rand van het zwembad, om en om een zin. Hij schreef iets waar ik om moest lachen, ik reageerde met een zin waarover hij in een deuk lag."

 

De verschillen zitten soms in kleine dingen. "Als Britten je uitnodigen voor een party dan komt iedereen netjes gekleed voor een hapje en een drankje. Voor Amerikanen is party een werkwoord. Let's party zeggen ze dan, en gaan dan met een fles wijn aan het strand zitten. Wij Britten begrijpen dat niet. Zoals de Amerikanen niets snappen van onze manier van discussiëren in het Lagerhuis."

 

Ook hun gevoel voor humor verschilt. Zo gaan Amerikanen vaak serieus in op droge Britse grappen. Rode draad in de voorstelling is het verschil tussen cricket en honkbal, metaforisch voor beider culturen. Dunham: "Bij cricket gebeurt heel lang niets, dan is er een halve minuut tumult, daarna weer niets. Bij honkbal is permanent drukte met geschreeuw en gejoel. Compleet anders, net als onze culturen. Terwijl het eigenlijk om hetzelfde gaat: iemand gooit een balletje, een ander slaat hem weg."